نگاه غيرورزشي به زنگ ورزش مدرسه‌ها
نگاه غيرورزشي به زنگ ورزش مدرسه‌ها
نگاه غيرورزشي به زنگ ورزش مدرسه‌ها
نویسنده:پروانه بندپي
هنوز در بسياري از مدارس کشور، زنگ ورزش تفاوتي با زنگ تفريح ندارد. هنوز خيلي از مديران مدارس، زنگ ورزش را تنها براي استفاده معلمان رياضي و فيزيک و... از آن، در جدول برنامه‌هاي مدرسه مي‌گنجانند و بدتر از اين‌ها، برخي از مدارس در عمل، اصلاً زنگي به نام زنگ ورزش ندارند.
در تعداد زيادي از مدارس هم که زنگ ورزش را به صورت واقعي (نه به صورت نمادين و به عنوان زنگ تفريح) دارند، آن قدر امکانات ورزشي اندک است که دانش‌آموزان عملاً چيزي نمي‌آموزند و فقط وقت گذراني مي‌کنند. معلم ورزش، توپ‌هاي کهنه مدرسه را به دانش آموزان مي‌دهد و آنان را به حال خود مي‌گذارد تا ساعتي پايي به توپ بزنند. بدون آن که دل به کار دهد. هنوز به ورزش در مدارس به عنوان يک درس نگاه نمي‌شود.
در حالي که مسئولان، پزشکان و کارشناسان بر اهميت ورزش و نقش مؤثر آن در سلامت روح و جسم افراد تأکيد مي‌کنند و بر ضرورت توجه به آن از دوران کودکي اصرار مي‌ورزند، متأسفانه اين موضوع در مدارس کشور به طور بايسته و شايسته مورد توجه قرار نمي‌گيرد. اين در حالي است که اخبار موجود حاکي از آن است که درصد زيادي از دانش‌آموزان به ويژه در دوره ابتدايي، به مشکلات فيزيکي متعددي از جمله چاقي، اضافه وزن و ستون فقرات مبتلا هستند.
گذشته از اين، بازي، تفريح و ورزش يکي از بايدهاي زندگي کودکان و نوجوانان است که در شادابي، افزايش اعتماد به نفس و تقويت روحيه آنان بسيار اثرگذار است و چشم پوشي از اين موضوع و نداشتن برنامه و طرحي مدوّن و هدفدار براي آن بسيار تأسف برانگيز است.
اگرچه در سال‌هاي اخير، مسئولان، تلنگري به خود زده‌اند و اجراي طرح شنا براي دانش‌آموزان پايه سوم ابتدايي و به کارگيري معلمان تربيت‌بدني متخصص نمونه‌هايي از آن است، اما همچنان توجهي درخور و کارشناسانه درباره ورزش دانش‌آموزان صورت نمي‌گيرد.
در حالي که مدارس بسياري از کشورها داراي اتاقي به نام اتاق ورزش هستند که از وسايل متنوع و متعدد ورزشي برخوردارند و دانش آموزان در دوره تحصيلي خود در يکي از رشته‌هاي ورزشي مهارت پيدا مي‌کنند، در کشور ما بچه‌ها هنوز در حياط کوچک مدرسه که آسفالت است، با کمترين امکانات ورزش مي‌کنند. ورزش که نه؛ پايي به توپ مي‌زنند تا فقط انرژي‌شان تخليه شود. نه آن که تخصصي به دست آورند که به درد فرداشان بخورد. و سروصدا و هياهويي که توسط آنان در زنگ ورزش (زنگ توپ بازي! ) ايجاد مي‌شود، مزاحم دانش‌آموزاني است که در کلاس‌هاي درس خود نشسته‌اند و پنجره کلاس آنها رو به حياط باز مي‌شود.
ورزش در حياط مدرسه، پيامدهاي ناگوار ديگري هم دارد. چون بهار هميشه نمي‌ماند. پاييز و زمستان هم مي‌آيد و به دنبالش سرما و بيماري‌هاي گوناگون. در برف و باران که ورزش در حياط تعطيل است، در غير از آن هم بچه‌ها بر اثر دويدن‌هاي زياد عرق مي‌کنند و با وزش باد سرد، سرما مي‌خورند، يا سينه‌پهلو مي‌کنند و دست‌کم يک هفته از درس و زندگي عقب مي‌مانند.
البته اگرچه بيشتر مدارس کشور از امکانات ورزشي اندکي برخوردار هستند، اما همين اندک را نيز نبايد از کودکان و نوجواناني که سرشار از انرژي و همواره به دنبال شادابي هستند، دريغ داشت.
اين اندک را در اختيارشان بگذاريم، سپس بلافاصله برنامه‌اي ميان‌مدت و بلندمدت نيز براي توسعه ورزش مدارس تدوين و براي اجرا آماده کنيم.مسئولان وزارت آموزش و پرورش بارها اعلام کرده‌اند که با استخدام تعداد بيشتري مربي ورزش، زنگ ورزش در مدارس احيا خواهد شد، اما هنوز اين اتفاق رخ نداده و خيلي از مدارس در حال حاضر زنگ و معلم ورزش ندارند.اگر متوليان وزارت آموزش و پرورش قصد دارند آستين‌ها را براي احياي اين وزارتخانه فراموش شده به صورت جدي بالا بزنند، به طور قطع به اين موضوع بايد بينديشند که پيش از هر طرح و برنامه بايد به فکر سلامت جسم و روح دانش آموزاني باشند که قرار است «فردا» در دست‌هاي آنان باشد. اين را نيز بايد بدانند که اختصاص بودجه براي تجهيز و تقويت امكانات ورزشي مدارس، يكي از نكات اساسي بهبود اوضاع تربيت بدني در مدارس است.
وقت آن است که زنگ ورزش بچه‌هاي امروز، تفاوت معقولي با زنگ ورزش بچه‌هاي 30 سال پيش داشته باشد.
منبع:http://www.ettelaat.com
ارسال توسط کاربر محترم سایت : hasantaleb
در تعداد زيادي از مدارس هم که زنگ ورزش را به صورت واقعي (نه به صورت نمادين و به عنوان زنگ تفريح) دارند، آن قدر امکانات ورزشي اندک است که دانش‌آموزان عملاً چيزي نمي‌آموزند و فقط وقت گذراني مي‌کنند. معلم ورزش، توپ‌هاي کهنه مدرسه را به دانش آموزان مي‌دهد و آنان را به حال خود مي‌گذارد تا ساعتي پايي به توپ بزنند. بدون آن که دل به کار دهد. هنوز به ورزش در مدارس به عنوان يک درس نگاه نمي‌شود.
در حالي که مسئولان، پزشکان و کارشناسان بر اهميت ورزش و نقش مؤثر آن در سلامت روح و جسم افراد تأکيد مي‌کنند و بر ضرورت توجه به آن از دوران کودکي اصرار مي‌ورزند، متأسفانه اين موضوع در مدارس کشور به طور بايسته و شايسته مورد توجه قرار نمي‌گيرد. اين در حالي است که اخبار موجود حاکي از آن است که درصد زيادي از دانش‌آموزان به ويژه در دوره ابتدايي، به مشکلات فيزيکي متعددي از جمله چاقي، اضافه وزن و ستون فقرات مبتلا هستند.
گذشته از اين، بازي، تفريح و ورزش يکي از بايدهاي زندگي کودکان و نوجوانان است که در شادابي، افزايش اعتماد به نفس و تقويت روحيه آنان بسيار اثرگذار است و چشم پوشي از اين موضوع و نداشتن برنامه و طرحي مدوّن و هدفدار براي آن بسيار تأسف برانگيز است.
اگرچه در سال‌هاي اخير، مسئولان، تلنگري به خود زده‌اند و اجراي طرح شنا براي دانش‌آموزان پايه سوم ابتدايي و به کارگيري معلمان تربيت‌بدني متخصص نمونه‌هايي از آن است، اما همچنان توجهي درخور و کارشناسانه درباره ورزش دانش‌آموزان صورت نمي‌گيرد.
در حالي که مدارس بسياري از کشورها داراي اتاقي به نام اتاق ورزش هستند که از وسايل متنوع و متعدد ورزشي برخوردارند و دانش آموزان در دوره تحصيلي خود در يکي از رشته‌هاي ورزشي مهارت پيدا مي‌کنند، در کشور ما بچه‌ها هنوز در حياط کوچک مدرسه که آسفالت است، با کمترين امکانات ورزش مي‌کنند. ورزش که نه؛ پايي به توپ مي‌زنند تا فقط انرژي‌شان تخليه شود. نه آن که تخصصي به دست آورند که به درد فرداشان بخورد. و سروصدا و هياهويي که توسط آنان در زنگ ورزش (زنگ توپ بازي! ) ايجاد مي‌شود، مزاحم دانش‌آموزاني است که در کلاس‌هاي درس خود نشسته‌اند و پنجره کلاس آنها رو به حياط باز مي‌شود.
ورزش در حياط مدرسه، پيامدهاي ناگوار ديگري هم دارد. چون بهار هميشه نمي‌ماند. پاييز و زمستان هم مي‌آيد و به دنبالش سرما و بيماري‌هاي گوناگون. در برف و باران که ورزش در حياط تعطيل است، در غير از آن هم بچه‌ها بر اثر دويدن‌هاي زياد عرق مي‌کنند و با وزش باد سرد، سرما مي‌خورند، يا سينه‌پهلو مي‌کنند و دست‌کم يک هفته از درس و زندگي عقب مي‌مانند.
البته اگرچه بيشتر مدارس کشور از امکانات ورزشي اندکي برخوردار هستند، اما همين اندک را نيز نبايد از کودکان و نوجواناني که سرشار از انرژي و همواره به دنبال شادابي هستند، دريغ داشت.
اين اندک را در اختيارشان بگذاريم، سپس بلافاصله برنامه‌اي ميان‌مدت و بلندمدت نيز براي توسعه ورزش مدارس تدوين و براي اجرا آماده کنيم.مسئولان وزارت آموزش و پرورش بارها اعلام کرده‌اند که با استخدام تعداد بيشتري مربي ورزش، زنگ ورزش در مدارس احيا خواهد شد، اما هنوز اين اتفاق رخ نداده و خيلي از مدارس در حال حاضر زنگ و معلم ورزش ندارند.اگر متوليان وزارت آموزش و پرورش قصد دارند آستين‌ها را براي احياي اين وزارتخانه فراموش شده به صورت جدي بالا بزنند، به طور قطع به اين موضوع بايد بينديشند که پيش از هر طرح و برنامه بايد به فکر سلامت جسم و روح دانش آموزاني باشند که قرار است «فردا» در دست‌هاي آنان باشد. اين را نيز بايد بدانند که اختصاص بودجه براي تجهيز و تقويت امكانات ورزشي مدارس، يكي از نكات اساسي بهبود اوضاع تربيت بدني در مدارس است.
وقت آن است که زنگ ورزش بچه‌هاي امروز، تفاوت معقولي با زنگ ورزش بچه‌هاي 30 سال پيش داشته باشد.
منبع:http://www.ettelaat.com
ارسال توسط کاربر محترم سایت : hasantaleb
/ج
مقالات مرتبط
تازه های مقالات
ارسال نظر
در ارسال نظر شما خطایی رخ داده است
کاربر گرامی، ضمن تشکر از شما نظر شما با موفقیت ثبت گردید. و پس از تائید در فهرست نظرات نمایش داده می شود
نام :
ایمیل :
نظرات کاربران
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}